จุดประสงค์และประเด็นสำคัญ

เปาโลมีจุดประสงค์ เพื่อโต้แย้งคำสอนผิดในโคโลสี และเพื่อบรรลุวัตถุประสงค์นี้ เขาจึงเทิดทูนพระคริสต์ในฐานะพระฉายแท้ของพระเจ้า (1:15) องค์พระผู้สร้าง (1:16) ผู้ค้ำจุนสรรพสิ่ง ผู้ดำรงอยู่ก่อนสรรพสิ่งบังเกิด (1:19 ; 2:9) และผู้นำการคืนดี (1:20-22) ดังนั้นมีพระคริสต์ผู้เดียวที่เพียงพออย่างสมบูรณ์ ซึ่งเรา “ได้รับความบริบูรณ์ในพระคริสต์” (2:10) ในอีกด้านหนึ่ง ต่อให้คำสอนผิดในโคโลสีนั้นรวมกันก็ยังไม่เพียงพอแบบพระคริสต์เพียงผู้เดียว คำสอนผิดนี้จึงเป็นปรัชญาที่ไร้แก่นสารและหลอกลวง (2:8) ไม่มีความสามารถยับยั้งธรรมชาติแบบเดิมๆได้ (2:23)
ประเด็นสำคัญของจดหมายโคโลสี คือมีพระคริสต์ผู้เดียวเพียงพออย่างสมบูรณ์ ซึ่งแตกต่างจากความว่างเปล่าของปรัชญามนุษย์

 

โครงเรื่อง

1. อารัมภบท (1:1-14) : คำทาย (1:1-2) คำขอบพระคุณ (1:3-8) คำทูลขอ (1:9-14)
2. พระคริสต์ผู้สูงสุด (1:15-23)
3. เปาโลบากบั่นเพื่อคริสตจักร (1:24-2:7) : พันธกิจเพื่อเห็นแก่คริสตจักร (1:24-29) ความห่วงใยสวัสดิภาพวิญญาณของผู้อ่าน (2:1-7)
4. เสรีภาพจากกฎเกณฑ์ของมนุษย์โดยทางการมีชีวิตกับพระคริสต์ (2:8-23) : เตือนให้ปกป้องตัวจากผู้สอนผิด (2:8-15) ขอร้องให้ปฏิเสธผู้สอนผิด (2:16-19) วิเคราะห์คำสอนผิด
(2:20-23)
5. กฎเกณฑ์การดำเนินชีวิตอันบริสุทธิ์ (3:1-4:6) : ชีวิตเก่ากับชีวิตใหม่ (3:1-17) กฎเกณฑ์สำหรับครอบครัวคริสเตียน (3:18-4:1) คำสอนเพิ่มเติม (4:2-6)
6. คำลงท้าย (4:7-18)
ลัทธินอสติก : เป็นกลุ่มสอนผิดที่อันตรายที่สุดในศตวรรษแรกของคริสตจักร มีแนวคิดที่ขัดต่อหลักพระคัมภีร์ เช่น ร่างกายของมนุษย์เป็นวัตถุที่ชั่วร้ายจึงต้องทรมานตน แต่พระเจ้าทรงเป็นวิญญาณจึงดีงาม ความรอด คือการหนีพ้นจากร่างกาย ซึ่งไม่อาจบรรลุได้โดยความเชื่อในพระคริสต์ แต่โดยความรู้พิเศษ และพระคริสต์ดูเหมือนมีร่างกาย แต่เป็นพระเจ้ามาประทับกับชายที่ชื่อเยซูในวันรับบัพติศมา และจากเขาไปก่อนที่จะถูกตรึงที่กางเขน