ผู้เขียน วันเวลาที่เขียน และสถานที่ : เปาโลเป็นผู้เขียนจดหมายโคโลสี(1:1)

คริสตจักรในยุคแรกต่างลงความเห็นว่าเปาโล เป็นผู้เขียน และบางคนคิดว่าคำสอนผิดที่มีการตอบโต้ในบทที่2 นั้นเป็นลัทธินอสติกซึ่งมีอยู่ใน สมัยศตวรรษที่2 เวลาที่เขียนจดหมายควรจะอยู่ในช่วงที่เปาโลถูกจำคุกที่โรม ซึ่งถูกกักบริเวณในบ้านอย่างน้อย
สองปี(กจ.28:16-31) บางคนโต้แย้งว่าเปาโลเขียนจดหมายโคโลสีจากเมืองเอเฟซัสหรือซีซารียา แต่
หลักฐานส่วนใหญ่สนับสนุนว่าเปาโลเขียนจดหมายทุกฉบับจากคุกที่กรุงโรม ซึ่งเป็นช่วงประมาณ
ค.ศ.60 ปีเดียวกับที่เขียนเอเฟซัสและฟีเลโมน

 

เมืองและคริสตจักรโคโลสี : หลายร้อยปีก่อนสมัยเปาโล โคโลสีเป็นเมืองเอกหนึ่งในเอเซียน้อย (ปัจจุบันคือประเทศตุรกี) ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำลีคัส และอยู่บนเส้นทางการค้าสายตะวันออก-ตะวันตกจากเมืองเอเฟซัสไปสู่แม่น้ำ
ยูเฟรติส มาถึงศตวรรษที่1 โคโลสีเสื่อมอำนาจและความสำคัญลง เป็นเพียงเมืองการค้าลำดับรอง เพราะเมืองใกล้เคียงอย่างเลาดีเซียและฮีเอราโปลิสเจริญโดดเด่นกว่าเป็นเวลานาน อย่างไรก็ตาม
สิ่งที่ทำให้เมืองโคโลสีมีความสำคัญกับพันธสัญญาใหม่ก็คือความจริงที่ว่าในระหว่างเปาโลรับใช้
ในเมืองเอเฟซัสอยู่สามปีเอปาฟรัสได้กลับใจมาเชื่อและนำข่าวประเสริฐไปถึงโคโลสีแล้วคริสตจักร
ที่เติบโตก็กลายเป็นเป้าโจมตีของพวกสอนผิด ซึ่งทำให้เอปาฟรัสต้องไปเยี่ยมเปาโลที่กรุงโรม เป็น
ผลให้มีการเขียนจดหมายโคโลสีขึ้นในที่สุด บางทีคริสตจักรอื่นๆ ซึ่งก่อตั้งขึ้นในเมืองเลาดีเซีย
และฮีเอราโปลิส คงเป็นผลจากความพยายามของเอปาฟรัสหรือคนอื่นๆ ที่เปาโลนำมาเชื่อ บางแห่ง
นั้นเป็นคริสตจักรตามบ้าน และสมาชิกส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติ

คำสอนผิดในโคโลสี

เปาโลไม่ได้อธิบายลักษณะคำสอนผิดที่เขาต่อต้านในจดหมายโคโลสีอย่างชัดเจน ลักษณะ ของคำสอนผิดนั้น ต้องอนุมานเอามาจากข้อความที่เปาโลใช้ต่อต้านพวกผู้สอนผิด การวิเคราะห์
ข้อโต้แย้งของเปาโลแสดงให้เห็นว่าคำสอนผิดเหล่านั้นมีลักษณะที่หลากหลาย องค์ประกอบ
บางประการของคำสอนพวกนี้ได้แก่“เคร่งครัดพิธีกรรม” คือ ยึดถือกฎที่เข้มงวดเรื่องอาหาร และเครื่องดื่มที่อนุญาตให้รับประทานได้เรื่องเทศกาลทางศาสนา (2:16-17) และการเข้าสุหนัต
(2:11 ; 3:11) “บำเพ็ญพรต” คือ “ห้ามหยิบ ห้ามชิม ห้ามแตะต้อง” (2:21 เทียบกับ 2:23)
“กราบไหว้ทูตสวรรค์” (2:18) “ลดค่าพระคริสต์” สรุปประเด็นจากที่เปาโลเน้นเรื่องพระคริสต์
ผู้สูงสุด (1:15-20 ; 2:2-3,9) “รอบรู้เรื่องเร้นลับ” พวกนอสติกอวดเรื่องนี้(ดูที่เปาโลเน้นที่พระคริสต์
ใน 2:2-3 “ซึ่งคลังปัญญาและความรู้ทั้งมวลซ่อนอยู่ในพระองค์”) “พึ่งพิงสติปัญญาและธรรมเนียม
ของมนุษย์” (2:4, 8)

องค์ประกอบเหล่านี้ดูเหมือนเป็นลักษณะของคนสองกลุ่ม คือ ยิวและนอสติก ดังนั้น
จึงดูเหมือนว่าคำสอนผิดในโคโลสีเป็นส่วนผสมปนเปของรูปแบบสุดขั้วของยิวและลัทธินอสติก ในระยะเริ่มก่อตัว

…อ่านต่อสัปดาห์หน้า (2 มิถุนายน 2019)