จากบทความเดิม วันที่ 29 กรกฎาคม

เบื้องหลังและจุดประสงค์
ช่วงที่เปาโลเดินทางประกาศครั้งที่สี่ เปาโลได้สั่งให้ทิโมธีดูแลคริสตจักรที่เอเฟซัส (1:3) ส่วนเปาโลเดินทางไปยังแคว้นมาซิโดเนีย เมื่อตระหนักว่าไม่ได้กลับมาที่เอเฟซัสในอนาคตอันใกล้ เปาโลจึงเขียนจดหมายฉบับแรกนี้ถึงทิโมธี เพื่อขยายความรับผิดชอบให้แก่ทิโมธีผู้ช่วยหนุ่มของเขา จากที่เคยมอบหมายไว้แล้ว เพื่อตอบโต้คำสอนผิดและเพื่อกำชับดูแลกิจการต่างๆ ของคริสตจักรเอเฟซัสที่กำลังเติบโต (การนมัสการของคริสตจักรและการแต่งตั้งผู้นำคริสตจักรที่มีคุณสมบัติเหมาะสม) ปัญหาหลักในคริสตจักรเอเฟซัส คือ คำสอนผิดที่รวมลัทธินอสติก ศาสนายิวที่เสื่อมลงและการบำเพ็ญพรตแบบผิดๆ เข้าด้วยกัน การเขียนจดหมาย เพื่อส่งถึงทิโมธีในฉบับที่ 2 มีความแตกต่างจากฉบับแรกมาก ตรงที่เปาโลรู้สึกโดดเดี่ยวที่ใครๆ ต่างก็ทิ้งเขาไป มีเพียงลูกาที่อยู่กับเขา เปาโลจึงต้องการให้ทิโมธีมาหาเขาอย่างมาก และเปาโลต้องการเขียนจดหมายถึงคริสตจักรเอเฟซัส โดยผ่านทางทิโมธี เพราะความห่วงใยในสวัสดิภาพของคริสตจักรต่าง ๆ เพราะอยู่ในช่วงของการข่มเหงภายใต้การปกครองของเนโร เปาโลจึงได้เตือนสติทิโมธีให้พิทักษ์ข่าวประเสริฐ ให้ดำเนินชีวิตตามข่าวประเสริฐ ให้ประกาศพระวจนะ และทนทุกข์เพื่อข่าวประเสริฐต่อไป

โครงเรื่อง 1 ทิโมธี
1. คำทักทาย (1 : 1 – 2)
2. คำเตือนเกี่ยวกับผู้สอนผิด (1 : 3 – 11)
3. พระคุณของพระเจ้าต่อเปาโล (1 : 12 – 17)
4. จุดประสงค์ของคำสั่งสอนที่เปาโลมอบแก่ทิโมธี (1 : 18 – 20)
5. คำสั่งสอนเรื่องการบริหารคริสตจักร (บทที่ 2 – 3)
6. วิธีจัดการกับคำสอนผิด (บทที่ 4)
7. วิธีปฏิบัติต่อคนกลุ่มต่างๆ ในคริสตจักร (5 : 1 – 6 : 2)
8. เรื่องปลีกย่อย (6 : 3 – 19)
9. คำขอปิดท้าย (6 : 20 – 21)

โครงเรื่อง 2 ทิโมธี
1. อารัมภบท (1 : 1 – 4)
2. เปาโลห่วงใยทิโมธี (1 : 5 – 14)
3. เหตุการณ์ที่เกิดแก่เปาโล (1 : 15 – 18)
4. คำสั่งสอนพิเศษสำหรับทิโมธี (บทที่ 2 )
5. คำเตือนเกี่ยวกับวาระสุดท้าย (บทที่ 3 )
6. คำสั่งเสียของเปาโล (4 : 1 – 8)
7. คำขอสุดท้ายและคำลงท้าย (4 : 9 – 22)