ปรียวรรณ ทิพย์ประดิษฐ์กุล – บ้านสะมาเรีย

เมื่อวานแวะซื้อของที่ 7-11 เมื่อจ่ายเงินเสร็จ พนักงานยกมือไหว้และยิ้มๆ เราก็งงๆ คิดในใจว่า นี่คือบริการรูปแบบใหม่ของ 7-11 มั้ง พอจะเดินออกมา พนักงานที่ยกมือไหว้ พูดเบาๆ ว่า “สงสัยป้าโอ๋จำหนูไม่ได้แล้ว” เลยชะงักนิดนึง จ้อง จ้อง แล้วก็จ้อง แล้วถามว่า “น้องฝนใช่มั้ย” โอ.. ดีใจมากมาย ที่เด็กที่เคยดูแลมาเมื่อ 20 ปีก่อน เค้ามีงานทำ… ช่วยตัวเองได้แล้ว

นึกย้อนกลับไปตอนเริ่มทำพันธกิจบ้านสะมาเรียใหม่ๆ หลายคนบอกด้วยความเป็นห่วงว่า “งานแบบนี้ ถมเท่าไหร่ก็ไม่เต็ม อย่าทำดีกว่า” แต่โธ่เอ้ย เด็กเล็กๆ ผอมๆ น่าสงสาร พ่อตาย แม่ป่วย… มานั่งอยู่ตรงหน้า ใครจะใจดำได้ลงคอ… เมื่อทำๆ ไปก็เริ่มท้อ ปัญหาเยอะจัง… ถอดใจ จะเลิกทำก็หลายรอบ

24 ปีผ่านไป.. เด็กๆ เริ่มเรียนจบ เริ่มทำงาน ช่วยตัวเองได้ ดีใจและขอบพระคุณพระเจ้า